Μέσα από τους αγώνες, στους οποίους πρωτοστάτησε η ΔΗ.Κ.Ι.-.Ι.Σ.Α., μήνες τώρα, μέσα από τις πορείες των γιατρών του περασμένου φθινοπώρου, με κορυφαία την κατάληψη του Υπουργείου Υγείας, αλλά και με την έντονη παρουσία της ΔΗ.Κ.Ι.-.Ι.Σ.Α. μέχρι πριν λίγες μέρες, μέσα από τη συσπείρωση των ελευθεροεπαγγελματιών και την ομοψυχία που βγήκε προς τα έξω, πετύχαμε επιτέλους την επιστροφή κάποιων οφειλόμενων ποσών του περσινού χρόνου και των πρώτων μηνών του 2011: Ο Ο.Π.Α.Δ άρχισε να πληρώνει κάποια από τα παλιά χρωστούμενα στους ελευθεροεπαγγελματίες γιατρούς.
Ο υποψήφιος Πρόεδρος του Ι.Σ.Α. και επικεφαλής της παράταξης ΔΗ.Κ.Ι.-Ι.Σ.Α. Γιώργος Πατούλης, δηλώνει ικανοποιημένος με αυτή τη τροπή των πραγμάτων και προσθέτει ότι: «οι γιατροί οφείλουν να μην επαναπαύονται διότι αυτή η εξέλιξη μπορεί να μην έχει συνέχεια. Χρειάζεται να συσπειρωθούν όλοι οι συνάδελφοι ώστε μέσα από τα συλλογικά τους όργανα να επιβάλλουν στην Πολιτεία την τήρηση των στοιχειωδών υποχρεώσεών της. Ο αγώνας συνεχίζεται, αφού είμαστε στο σταυροδρόμι των υγειονομικών αλλαγών και οι φορείς αντιμετώπισαν το αντι-ιατρικό τσουνάμι.
Το μήνυμα είναι ένα: Κανένας γιατρός δε πρέπει να λείψει από αυτές τι εκλογές του Ι.Σ.Α. γιατί θα είναι υπόλογος στον εαυτό του και στους συναδέλφους του τα επόμενα χρόνια της ιατρικής τους ζωής»
Παράλληλα, ο επικεφαλής με την ΔΗ.Κ.Ι. για τον Π.Ι.Σ, Μιχαλης Βλασταράκος δηλώνει ότι «η εφαρμογή για τον Ε.Ο.Π.Υ.Υ. πρέπει να έχει την σφραγίδα των ιατρικών φορέων»
Οι εκλογές του Ι.Σ.Α. στις 19 και 20 Ιουνίου δίνουν μια μοναδική ευκαιρία σε όλους τους γιατρούς της Αθήνας να στείλουν αυτό το μήνυμα εγρήγορσης και ετοιμότητας στους πολιτικούς που σήμερα δείχνουν να μην αντιλαμβάνονται τα μηνύματα της κοινωνίας.
Στο πλαίσιο αυτό, είναι χαρακτηριστικό το παράδειγμα της ξαφνικής αφαίρεσης του δικαιώματος συνταγογράφησης στα βιβλιάρια του Ο.Π.Α.Δ, των μη συμβεβλημένων ιατρών. Θα περίμενε κανείς ότι οι ελεγκτικοί μηχανισμοί της ηλεκτρονικής συνταγογράφησης θα ήσαν αρκετοί ώστε να ελέγχουν επί της ουσίας τόσο τους συμβεβλημένους όσο και τους μη συμβεβλημένους ιατρούς. Θα μπορούσαμε να δούμε, μαζί με τον Ο.Π.Α.Δ, την περεταίρω αυστηροποίηση βάσει επιστημονικής τεκμηρίωσης, των ελεγκτικών αυτών μηχανισμών, ακόμη και για περικοπές σε πραγματικό χρόνο. Αδυνατούμε όμως να κατανοήσουμε την αντιεπιστημονική βιασύνη του Ο.Π.Α.Δ που αφενός αποκόπτει χιλιάδες ασφαλισμένους του από το δικαίωμα ελεύθερης επιλογής ιατρού, αφετέρου δεν αντιμετωπίζει επί της ουσίας το πρόβλημα της υπερσυνταγογράφησης.
